'Lunch van de roeiers' van Pierre-Auguste Renoir

Een nadere blik: 'Lunch van de roeiers' van Pierre-Auguste Renoir

Op het eerste gezicht lijkt het 'Lunch van de roeiers' van Pierre-Auguste Renoir bijna banaal. Een maaltijd van atleten met hun vrienden of familieleden - wat moet er interessant aan zijn? Maar gezien de tijd dat de groepsfoto werd gemaakt, is schilderen met olieverf op canvas als een belediging: in 1881 waren informele bijeenkomsten eerder uitzondering dan regel. En de foto toont iets anders: een zonnescherm bewogen door de wind overspant de rijk gedekte tafel waar het ontbijt van de roeiers plaatsvindt. De zonnevlekken op de rood en wit gestreepte stof geven een idee van de ontspannen sfeer van een warme dag. Zelfs met deze details onthult Renoir een goed observatievermogen en veel handvaardigheid: de gerechten en de gerechten op het tafelkleed zijn zo levensecht dat de kijker er toegang toe wil, zodat ze ook kunnen delen in het ontbijt van de roeiers. Maar zou hij welkom zijn of zou hij zich ermee bemoeien? Hoewel Renoir niet toestaat dat alle mensen op zijn foto met elkaar praten, communiceert elk van hen - op verschillende manieren: niet onvriendelijk, maar duidelijk een aantal; de anderen draaien openlijk; concentreert luisteren de derde. Renoir heeft ook apathie en bruusk weigering getoond. Maar hij schrijft aan niemand een sociale rol toe. Zoals uit de kleding blijkt, nemen mensen uit alle lagen van het leven deel aan de 'Lunch van de roeiers'. Een utopie? In de tijd dat Renoir leefde, zeker. Maar hij wist ook dat conventies konden worden overwonnen. Niet voor niets beeldde hij de mensen in zijn schilderij af in een situatie en op een moment dat ze vrij en open waren: hij koos sport als verbindende interesse en 's ochtends als symbool voor een nieuw begin. De 'Lunch van de roeiers' is dus veel meer dan de weergave van een ontspannen maaltijd.